Nie tylko kaszel. Sprawdź, jakie objawy mogą budzić podejrzenie POChP

Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc (POChP) to jedno z najczęściej rozpoznawanych schorzeń układu oddechowego. Jest to poważna choroba, która często rozwija się bezobjawowo lub dając tylko skąpe, nieswoiste objawy. Podejrzenie POChP mogą budzić wszelkie niepokojące symptomy ze strony układu oddechowego, o czym więcej przeczytasz w naszym artykule.

To trzeba wiedzieć o Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc

POChP to choroba wywołana stanem zapalnym w układzie oddechowym, będącym wynikiem długotrwałej ekspozycji na szkodliwe czynniki środowiskowe, takie jak pyły, gazy, zanieczyszczone powietrze, a przede wszystkim dym tytoniowy.

Choroba ta prowadzi do trwałych zmian w drogach oddechowych oraz pęcherzykach płucnych, co w rezultacie powoduje niedotlenienie organizmu i stopniowo narastające trudności z oddychaniem.

To warto zapamiętać:

POChP może współwystępować z szeregiem innych schorzeń, takich jak osteoporoza, cukrzyca, rak płuca, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca czy rozstrzenie oskrzeli.

Jest to jedna z najczęściej diagnozowanych chorób układu oddechowego na świecie. Liczbę chorych szacuje się na około 380 milionów (w Polsce około 2 milionów). Według prognoz Światowej Organizacji Zdrowia, do 2030 roku POChP stanie się trzecią najczęstszą przyczyną umieralności.

Czynniki ryzyka POChP

Od wielu lat najważniejszym czynnikiem ryzyka POChP pozostaje używanie wyrobów tytoniowych. Osoby, które np. palą papierosy, w tym biernie, są najbardziej narażone na zachorowanie, co wynika z jednoznacznie negatywnego wpływu dymu tytoniowego na układ oddechowy.

Coraz poważniejszym zagrożeniem dla zdrowia, również w kontekście POChP, jest zanieczyszczenie powietrza. Pyły zawieszone i toksyny obecne w smogu nie tylko zwiększają ryzyko nowotworów, ale także mogą prowadzić do rozwoju POChP.

W grupie ryzyka tej choroby znajdują się również osoby, które są narażone na kontakt ze szkodliwymi czynnikami w swoim środowisku pracy. W szczególności dotyczy to przedstawicieli takich zawodów jak górnik, hutnik, metalurg, rolnik, pracownik budowlany, fryzjer, kosmetyczka, sprzątaczka czy mechanik samochodowy.

Objawy, których nie można lekceważyć

Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc może przez bardzo długi czas nie dawać żadnych specyficznych objawów. Pierwsze symptomy zwykle przypominają te, jakie towarzyszą niewinnej infekcji czy alergii wziewnej.

Stąd bardzo ważne jest, aby każda osoba po 40. roku życia, która znajduje się w grupie ryzyka POChP, zwracała baczną uwagę i nie lekceważyła nawet z pozoru mało istotnych objawów ze strony układu oddechowego, takich jak:

• Przewlekły kaszel– w przebiegu POChP występuje kaszel, który nie ma charakteru napadowego, co odróżnia go od kaszlu astmatycznego. Może się nasilać pod wpływem czynników drażniących, takich jak pył, dym tytoniowy czy kurz.
• Duszność– zarówno wysiłkowa, jak i pojawiająca się w fazie spoczynkowej, zwłaszcza narastająca.
• Odkrztuszanie plwociny– czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze.
• Obniżona tolerancja wysiłku– czyli męczliwość, narastające trudności z wykonywaniem prostych czynności bez zadyszki.

Więcej o objawach mogących budzić podejrzenie POChP, czytaj na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/podstawowe-objawy.

Co zrobić, gdy podejrzewasz u siebie POChP?

Pierwszym krokiem w przypadku podejrzenia POChP powinna być wizyta u lekarza rodzinnego. Lekarz przeprowadzi badanie osłuchowe, zbierze wywiad środowiskowy, wysłucha pacjenta pod kątem zgłaszanych objawów, a następnie zdecyduje, czy zasadne jest wystawienie skierowania do poradni pulmonologicznej – to tam będzie prowadzona dalsza diagnostyka.

Rozpoznanie lub wykluczenie POChP jest możliwe wyłącznie w oparciu o specjalistyczne badania. Najważniejszym z nich jest spirometria, czyli nieinwazyjne badanie polegające m.in. na wdmuchiwaniu zapasu powietrza do aparatu nazywanego spirometrem.

Leczenie POChP

Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc nie można wyleczyć. Skutkuje ona nieodwracalnymi zmianami w drogach oddechowych. Można natomiast kontrolować i niwelować nasilenie jej objawów, na czym skupiają się współczesne metody leczenia.

Odpowiednio dobrana i – co najważniejsze – wcześnie wdrożona terapia, daje choremu szansę na uniknięcie inwalidztwa, zachowanie samodzielności, a nawet utrzymanie relatywnie dobrego komfortu życia.